วันจันทร์ที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550
วันพฤหัสบดีที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550
กลอนสุภาษิตสอนหญิงของสุนทรภู่
๏ อันที่จริงหญิงชายย่อมหมายรัก
แม้นจักรักรักไว้ในอารมณ์
ดังพฤกษาต้องวายุพัดโบก
จงยับยั้งช่างใจเสียให้ดี
อันตัวนางเปรียบอย่างปทุเมศ
หอมผกาเกสรขจรขจาย
ครั้นได้ชมสมจิตพิศวาส
ไม่อยู่เฝ้าเคล้ารสเที่ยวจดลอง
แม้นชายใดหมายประสงค์มาหลงรัก
อันความรักของชายนี้หลายชั้น
จงพินิจพิศดูให้รู้แน่
เปรียบเหมือนคิดปริศนาอย่าไว้ใจ
อันแม่สื่ออย่าได้ถือเป็นบรรทัด
แต่ล้วนดีมีบุญลูกขุนนาง
อันร้ายดีมิได้เห็นเป็นแต่ว่า
เหมือนเขาหลอกบอกลาภถึงเมืองไกล
ทางไกลตาอุปมาเหมือนเสียเนตร
เขาจะนำไปตายก็ตายพลัน
อันแม่สื่อคือปีศาจที่อาจหาญ
อย่าเชื่อนักมักตับก็คับโครง
อันความชั่วอยู่ที่ตัวของเราหมด
จงฟังหูไว้หูกับผู้คน
แม้นจักรักรักไว้ในอารมณ์
ดังพฤกษาต้องวายุพัดโบก
จงยับยั้งช่างใจเสียให้ดี
อันตัวนางเปรียบอย่างปทุเมศ
หอมผกาเกสรขจรขจาย
ครั้นได้ชมสมจิตพิศวาส
ไม่อยู่เฝ้าเคล้ารสเที่ยวจดลอง
แม้นชายใดหมายประสงค์มาหลงรัก
อันความรักของชายนี้หลายชั้น
จงพินิจพิศดูให้รู้แน่
เปรียบเหมือนคิดปริศนาอย่าไว้ใจ
อันแม่สื่ออย่าได้ถือเป็นบรรทัด
แต่ล้วนดีมีบุญลูกขุนนาง
อันร้ายดีมิได้เห็นเป็นแต่ว่า
เหมือนเขาหลอกบอกลาภถึงเมืองไกล
ทางไกลตาอุปมาเหมือนเสียเนตร
เขาจะนำไปตายก็ตายพลัน
อันแม่สื่อคือปีศาจที่อาจหาญ
อย่าเชื่อนักมักตับก็คับโครง
อันความชั่วอยู่ที่ตัวของเราหมด
จงฟังหูไว้หูกับผู้คน
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)